Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΚΑΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ

[ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΛ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ το ΣΑΒΒΑΤΟ 18/12 στις 12.00 πμ ]

 

[update] εικόνες από την παρέμβαση: 1 2 3 4

 

 Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΚΑΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ   [ pdf ] 

 

  Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε την πλατεία Αλ. Παναγούλη να μετατρέπεται σε πάρκινγκ και αυλή της καφετέριας που βρίσκεται πάνω στην πλατεία. Ο δήμος Αγ. Δημητρίου έδωσε το αναψυκτήριο, που βρίσκεται πάνω στην πλατεία σε ιδιώτη, ο οποίος έχει καταπατήσει με τραπεζοκαθίσματα ένα μεγάλο κομμάτι της πλατείας. Ταυτόχρονα, ένα κομμάτι της μετατρέπεται σε πάρκινγκ για τους πελάτες της καφετέριας  και του τερατογεννούς εμπορικού κέντρου (Athens Metro Mall). Το υποτιθέμενο πάρκινγκ που θα κατασκευαζόταν εκεί, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι των νοτίων και χρήστες του μετρό, έδωσε τη θέση του σε ένα ακόμη πολυκατάστημα. Η συγκεκριμένη περιοχή είχε χαρακτηριστεί το 1999, χώρος ανάπλασης και πρασίνου. Όμως ο Σουφλιάς, ως υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, αποχαρακτήρισε το χώρο πρασίνου, λύνοντας έτσι τα χέρια των εργολάβων. Από τις πρώτες κιόλας μέρες λειτουργίας του mall, οι γειτονιές μας έχουν ήδη επιβαρυνθεί με περισσότερη φασαρία, καυσαέριο, τεράστια κίνηση τόσο στη Βουλιαγμένης, όσο και στα γύρω στενά των γειτονιών.

  Για όλους εμάς που κατοικούμε στην περιοχή η διαφύλαξη του δημόσιου, ανοιχτού χαρακτήρα της πλατείας είναι ζωτικής σημασίας. Σε μια περιοχή χωρίς ίχνος πρασίνου (εκτός από το ρέμα της Πικροδάφνης), χωρίς πάρκα και πλατείες να παίζουν τα παιδιά, να αράζουν οι νέοι, να συνευρίσκονται οι ηλικιωμένοι, να μπορούμε να περπατήσουμε και να κάνουμε ποδήλατο, η απώλεια των εναπομεινάντων δημόσιων χώρων, όπως η πλ. Παναγούλη, υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής.

   Μερικές δεκαετίες πίσω, κάποιοι κάτοικοι της περιοχής, με πρωτοβουλία του Συλλόγου Ανθέων, διεκδίκησαν το χώρο μπροστά από τη ΔΕΗ μέχρι τη Βουλιαγμένης και από την ΕΛΚΑ μέχρι την Εθνάρχου Μακαρίου, που ήταν σκουπιδότοπος με μπάζα και σαράβαλα αυτοκινήτων. Με μαζική συμμετοχή απαίτησαν την απαλλοτρίωση της περιοχής από το δήμο και τη δημιουργία πλατείας και χώρου πρασίνου. Τη νύχτα έφραζαν το χώρο με παλούκια και σύρματα και το πρωί έρχονταν οι μπάτσοι με τους ιδιοκτήτες και τα γκρέμιζαν. Τελικά μια νύχτα προχώρησαν σε μια πιο ριζοσπαστική κίνηση: έφεραν οι οικοδόμοι της γειτονιάς μπετονιέρες, σίδερα και σανίδες και με μπαλαντέζες μέχρι τα χαράματα έφτιαξαν γύρω γύρω το τσιμεντένιο τοιχάκι που υπάρχει σήμερα. Υπήρχε μεγάλη περιφρούρηση και μετά από δικαστικές διαμάχες, πέρασε τελικά ο χώρος στο δήμο. Ονομάστηκε πλατεία Ανθέων και αργότερα Αλ. Παναγούλη.

    Είναι προφανές λοιπόν ότι η πλατεία δεν είναι προίκα του κάθε δημάρχου για να έχει το δικαίωμα να την ξεπουλάει. Όπως επίσης δεν είναι ιδιοκτησία κανενός για να την μετατρέπει σε μαγαζί και πάρκινγκ. Η πλατεία όπως και όλοι οι δημόσιοι χώροι δεν είναι εμπορεύματα αλλά κοινωνικά κεκτημένα και αγαθά. Το ξεπούλημα και η εμπορευματοποίηση τους, είτε με το πρόσχημα της τοπικής οικονομικής ανάπτυξης, είτε για να γίνουν δήθεν βιώσιμοι και να έχει ο δήμος έσοδα, είναι ένα τεράστιο ψέμα. Πρόκειται για ιδιωτικά συμφέροντα και χρήμα που το μοιράζονται οι εκάστοτε δημοτικές αρχές με λίγους επιχειρηματίες, σε βάρος πάντα της τοπικής κοινωνίας και του περιβάλλοντος.

   Η ιστορία της πλ. Παναγούλη απλά επικυρώνει την σημασία και τη διαχρονικότητα όλων των κοινωνικών αγώνων, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Ας μη δείξουμε λοιπόν καμία ανοχή κι αδιαφορία στα όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας.

 

 

καλούμε σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΛ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

το ΣΑΒΒΑΤΟ 18/12 στις 12.00 πμ

 

 

ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

 

Αγ.Βασιλείου & Π.Π. Γερμανου 22, Μπραχάμι / www.steki-pikrodafni.gr

 

Δεκέμβριος 2010

dec08.thumbnail

Δεκέμβριος 2010

Πέμπτη 16/12, 8.00μμ

προβολή ντοκυμαντέρ:

«Στιγμές από την εξέγερση του Δεκέμβρη ‘08»
_____

Σάββατο 18/12, 7.00μμ

παρουσίαση βιβλίου:

«Ανιδιοτελείς Χειρόνακτες του Μηδενός / σημειώσεις πάνω στον Σ. Νετσάγεφ και τους ρώσους μηδενιστές» [εκδόσεις: δαίμων του τυπογραφείου]

προβολή ταινίας: «Dear Wendy»
σε σκηνοθεσία του Τόμας Βίντερμπεργκ και σενάριο του Λαρς Φον Τρίερ

_____

Πέμπτη 23/12, 8.00μμ

ρεμπέτικο γλέντι

για την οικονομική ενίσχυση του στεκιού

 

Σχετικά με το Athens Metro Mall

Το πάρκινγκ το οποίο θα εξυπηρετούσε τους κατοίκους των νοτίων περιοχών και χρήστες του μετρό; Το “πράσινο” έργο που θα μείωνε την κίνηση των αυτοκινήτων προς το κέντρο και άρα θα συνέβαλε στην βελτίωση της ποιότητας του αέρα που αναπνέουμε και της καθημερινής ζωής στη μητρόπολη;

 Κάπως έτσι, και εφοδιασμένοι με τέτοιου τύπου “επιχειρήματα” από τους λακέδες δημάρχοντες οι περίοικοι ανεχτήκαμε, κατά μια έννοια, τους γερανούς, το μπετόν  και την απώλεια ενός εν δυνάμει χώρου πρασίνου. Μέρα με τη μέρα γίναμε μάρτυρες ανύψωσης μιας τερατώδους κατασκευής και άλλη μια φορά πέσαμε θύματα εξαπάτησης.

 

Λίγοι θα ξέρουν πως, η συγκεκριμένη περιοχή είχε χαρακτηριστεί το 1999, στο γενικό πολεοδομικό σχεδιασμό του Δήμου Αγ. Δημητρίου, ως περιοχή ανάπλασης και χώρος πρασίνου. “Ευτυχώς” που ο κύριος Σουφλιάς, ως υπουργός ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. αποχαρακτήρισε το χώρο πρασίνου και έλυσε τα χέρια των εργολάβων (προεδρική απόφαση Γ.20239/2006). Τα γραφειοκρατικά κολλήματα του ελληνικού δημοσίου με λίγη καλή θέληση και μπόλικο λάδωμα σίγουρα ξεπερνιούνται…

Έτσι λοιπόν είναι έτοιμος ένας “ολοκαίνουργιος” ναός κατανάλωσης που έρχεται να προσφέρει λένε 1000 νέες θέσεις εργασίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του «Μall» Αμαρουσίου όπου στις 2500 νέες θέσεις εργασίας που το πολυκατάστημα προσέφερε στην ευρύτερη περιοχή, χάθηκαν περίπου 5000 υφιστάμενες θέσεις, από το κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, απώλεια εργασίας αυτοαπασχολούμε-νων κ.α. Παρόλα αυτά οικονομολόγοι / επιστημονικές αυθεντίες / υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος συνεχίζουν να μιλάνε για την “αγία” ανάπτυξη που θα μας σώσει από της κρίσης τα δόντια.

Για όσους τρέφουν αυταπάτες για την ανάδειξη \ ανάπτυξη της περιοχής, είναι μάλλον δύσκολο η ντόπια αγορά να συναγωνιστεί το “πακέτο” που προσφέρουν τέτοιου τύπου πολυκαταστήματα. Εκεί μέσα κάποιος μπορεί να βρει, στον ίδιο χώρο,  100 διαφορετικές μάρκες προϊόντων να πιει καφέ, να φάει, να δει σινεμά… Τα μικρότερα μαγαζιά της αγοράς ίσως κλείσουν. Αν όμως πλανόδιοι μικροπωλητές έστηναν υπαίθρια αγορά, τα Μ.Μ.Ε(ξαπάτησης), με τη συνεργασία όλων των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, θα παρότρυναν εμπόρους και ‘’αγανακτισμένους’’ πολίτες να βγουν ουρλιάζοντας να τους διώξουν. Με πρόσχημα φυσικά το παραεμπόριο και την αισθητική των δημοσίων χώρων.

Στα πλαίσια της σύγχρονης δουλοπαροικίας, περίπου 40% των εργαζομένων στον εμπορικό τομέα δουλεύει σε πολυεθνικές αλυσίδες. Ο εργασιακός μεσαίωνας  βασιλεύει με την εργασία ως καταναγκασμό σε ένα εξουθενωτικό ωράριο, με μισθούς πείνας, ατελείωτες ταπεινώσεις από τους “υπεύθυνους”  και ως  εκβιασμός υπό την απειλή της ανεργίας και της οικονομικής εξαθλίωσης. Πράγμα που πρακτικά μεταφράζεται σε ελαστικά 12ωρα με συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Μη ξεχνάμε όμως πως από 5 Μαρτίου 2010 δεν έχουμε καν εργασιακά δικαιώματα.

Ωστόσο, στα νέα εμπορικά κέντρα το “shopping” αποκτά δευτερεύοντα ρόλο, καθώς διαμορφώνεται ο νέος τύπος καταναλωτή. Αυτός που επηρεασμένος απ’ τον καταιγισμό διαφημίσεων δέχεται να περνά μια ολόκληρη μέρα στο εμπορικό κέντρο, όχι απαραίτητα για να αγοράσει, αλλά για να έρθει σε επαφή με τον γκλάμουρ τρόπο ζωής, απομακρυσμένος απ’ την καθημερινότητα και τα προβλήματα που τη συνοδεύουν. “Η ερωτοτροπία με τα αντικείμενα, η παιγνιώδης περιπλάνηση και οι συνδυαστικές δυνατότητες συμπληρώνονται από πλήθος νέων λειτουργιών”. Το αντικείμενο πέρα από την εταιρική του ταυτότητα γίνεται μέρος των διαδοχικών διαδράσεων του πελάτη με τις εταιρίες. Έτσι η συγκεντρωτική αγορά έρχεται να απορροφήσει και να αντικαταστήσει τις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των κατοίκων της γειτονιάς και της τοπικής αγοράς, με τον απρόσωπο καταναλωτισμό των εμπορικών αλυσίδων.

Διάφορα ακούσαμε και για τις “οικολογικές” προδιαγραφές του αντιαισθητικού πολεοδομικού εκτρώματος με συνολικό εμβαδόν 25.000τ.μ. και κόστος κατασκευής 75 εκατομμύρια ευρώ(!). Μόνο που, κατά αναλογία, οι προδιαγραφές αυτές αντιστοιχούν στην τοποθέτηση ηλιακού θερμοσίφωνα, εξοικονομώντας ένα μικρό ποσοστό των αναγκών της κατασκευής. Η ίδια η κατασκευή χρειάστηκε τόνους πρώτων υλών από κάποια λεηλατημένη πλευρά του πλανήτη (όπως και τα εμπορεύματα που περιέχει), το ρεύμα δε που δαπανάται για την φωτορύπανση της, αντιστοιχεί στις ανάγκες μιας μικρής πόλης. Συν το ότι το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην περιοχή θα οξυνθεί ακόμη περισσότερο, κάνοντας τη ζωή στους γύρω δήμους ανυπόφορη, τόσο λόγω της δυσκολίας μετακίνησης όσο και λόγω της ηχορύπανσης και των εκπομπών καυσαερίων.

Όχι και τόσο άσχετο με τα παραπάνω, είναι και το φαινόμενο που παρατηρούμε τους τελευταίους μήνες, στην πλατεία Παναγούλη (ακριβώς απέναντι απο το M.Mall). Ο Δήμος Αγ. Δημητρίου έχει πουλήσει το αναψυκτήριο που βρίσκεται πάνω στην πλατεία σε ιδιώτη, ο οποίος έχει καταπατήσει με τραπεζοκαθίσματα ένα μεγάλο κομμάτι της πλατείας. Ταυτόχρονα, ένα άλλο κομμάτι της μετατρέπεται σε πάρκινγκ για τους πελάτες της καφετέριας και όχι μόνο. Το ξεπούλημα και η εμπορευματοποίηση των δημοσίων χώρων είτε με το πρόσχημα της τοπικής οικονομικής ανάπτυξης, είτε για να γίνουν οι χώροι αυτοί οικονομικά βιώσιμοι και να έχει έσοδα ο εκάστοτε Δήμος, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τεράστιο ψέμα. Πρόκειται για ιδιωτικά συμφέροντα και χρήμα που τα μοιράζονται οι εκάστοτε ντόπιες δημοτικές αρχές με λίγους επιχειρηματίες, σε βάρος πάντα της τοπικής κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Εμείς όμως δεν πρόκειται να δείξουμε καμία αδιαφορία και ανοχή, σε όσα συμβαίνουν στην περιοχή.

Στις συνθήκες κρίσης και με την “ύφεση” των επενδυτικών δραστηριοτήτων καθώς και τις μακριές ουρές των ανέργων να αποτελούν το ιδανικότερο φόβητρο για την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης, η όρεξη των επαγγελματιών της λεηλασίας έχει ανοίξει για τα καλά. Η “φυσική” εξέλιξη της ελεύθερης αγοράς είναι ο οικονομικός ολοκληρωτισμός, ο οποίος, θέλει τα εμπορικά κέντρα να γίνουν οι νέες πλατείες των πόλεων, και οι πραγματικές πλατείες αραχτήρια των ένστολων μπράβων του κράτους-νταβατζή. Απόρροια αυτής της λογικής τα κάγκελα, οι κάμερες “ασφαλείας”, οι τρομονόμοι, η κρατική τρομοκρατία.

Πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να αντιδράσουμε, καθώς δεν είναι αργά για να σταματήσουμε τέτοιου είδους “επενδύσεις”,  για να σαμποτάρουμε τη λειτουργία τους, για να πάρουμε τις γειτονιές και τις ζωές μας στα χέρια μας.

 

Όλα είναι κλεμμένα σημαίνει πως όλα μας ανήκουν.

 

Αν δεν αντισταθούμε σ’ όλες τις γειτονιές

οι πόλεις μας θα γίνουνε μοντέρνες φυλακές

και ανθρώπινες χωματερές.

 

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη



Προβολή ντοκυμαντέρ: “Malls R Us”
Παρασκευή 10/12 στις 20:00

ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη
Αγ. Βασιλείου & Π.Π. Γερμανού 22 Μπραχάμι 

ακουστικό live [Παρασκευή 29/10, 8.30μμ] στο ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

akoustiko_live_upo-krousi.thumbnail

ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ LIVE στο ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

Παρασκευή 29/10, στις 20.30

UTOPIA, BAD LUCK, ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΞΩΤΙΚΑ & CARBONATED LEMONADE

(ΥΠΟ) ΚΡΟΥΣΗ «Ανοιχτή συλλογικότητα έκφρασης και δημιουργίας» από το ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

10 χρόνια ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

10xronia_med.thumbnail

Διήμερο για τα 10 χρόνια λειτουργίας στεκιού 

Παρασκευή 8/10

Ώρα 19:00

συναυλία με:

Μεθυσμένα Ξωτικά

Σπείρα

Indico

Altera Pars

στην πλατεία Παναγούλη

πρόσβαση από μετρό Αγίου Δημητρίου 

 

Σάββατο 9/10

‘Ωρα 19:00

προβολή βίντεο-αναδρομή των δράσεων του στεκιού και συζήτηση για την ελευθεριακή τοπική δράση

στο στέκι Πικροδάφνης

Αγίου Βασιλείου και Π.Π.Γερμανού 22

Μπραχάμι

Κοινωνική ληστεία

H παράδοση ανταρσίας απέναντι στην κυριαρχία του κράτους, όποια μορφή και αν πήρε, οποιαδήποτε κυρίαρχα ιδεολογικά γνωρίσματα και αν είχε, έχει ιδιαίτερη σημασία να εξετάζεται, ακριβώς γιατί εκεί αναδεικνύεται με ξεκάθαρο τρόπο η κάθετη διαφοροποίηση μεταξύ μίας κοινωνίας και του κράτους. Η διαφοροποίηση αυτή σήμερα είναι ολοένα και πιο δυσανάγνωστη, αφού η έννοια του κοινωνικού ιστού περνάει ίσως την πιο βαθιά της κρίση από τις απαρχές των ανθρώπινων κοινωνιών.

 

Στην  παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να κατεβάσετε ένα ντοκυμαντερ για την κοινωνική ληστεία που παλαιώτερα είχε διανεμειθεί και από το στέκι

http://www.black-tracker.gr/details.php?id=381

Τελικά ο ¨Άγιος Βασίλης¨ είναι πλατεία για την ελεύθερη συνάθροιση των κατοίκων ;

Οι μέρες που ζούμε, με την οικονομική και κοινωνική κατρακύλα που μας επιβάλουν οι κρατούντες μας πάνε χρόνια πίσω, αποσπώντας μας δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα. Μπορεί τα αντανακλαστικά του λαού εντέχνως να έχουν μειωθεί, αφού δεμένος χειροπόδαρα με τις δόσεις να τρέχουν, με τον μπαμπούλα της ανεργίας και με την απελπιστική ελπίδα πως ίσως και να τη σκαπουλάρει, δεν αντιδρά όπως θα άρμοζε στις περιστάσεις. Aλλά και η υπομονή έχει τα όρια της. Κάποια στιγμή θα ξεσπάσει. Αυτή τη στιγμή φοβούνται τα αφεντικά και προσπαθούν να την αποφύγουν, να την καθυστερήσουν και στην τελική να την καταστείλουν με κάθε τρόπο.

Σ’ αυτό το πλαίσιο το κράτος προετοιμάζει το στρατό του και τον στρέφει ενάντια στο λαό. Με χημικά και ξύλο έξω από τη βουλή, προληπτικά και ύπουλα με την εποπτεία του χωροφύλακα στις γειτονιές. Έτσι βλέπουμε τους τελευταίους μήνες και τη γειτονιά μας να’ χει γεμίσει νεοσύστατες αστυνομικές δυνάμεις. Μιλάμε για την πολυδιαφημιζόμενη από τα μμε ομάδα «δίας». Και για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν λέμε κάτι παραπάνω απ’ το ότι τα ¨παιδιά¨ κάνουν τη δουλειά τους. Απλά πρέπει να κατανοούμε πια ακριβώς είναι αυτή(πράγμα που δεν κατανοούν ούτε οι ίδιοι και γι’ αυτό δεν παραιτούνται). Η δικαιολογία ¨εκτελούσα εντολές¨, έχει ακουστεί πολλές φορές στην ιστορία από βασανιστές, από εγκληματίες πολέμου, από ανθρώπους που απλά ¨έκαναν τη δουλειά τους¨.

Η γνωστή στο λαό για τα τραμπούκικα καμώματα της ομάδα «ζήτα», η οποία σε μεγάλο βαθμό στελεχώθηκε από τσαντάκηδες καμικάζι που ρουφιάνεψαν και αμνηστεύτηκαν, έσπειρε τα μπουμπούκια της ομάδας «δέλτα». Απροκάλυπτες πλέον συμμορίες με παπάκια, που ανεμίζουν γκλόμπς και πέφτουν στοχευμένα πάνω σε σώματα διαδηλωτών σακατεύοντας τους. Αυτή με τη σειρά τους γέννησαν πρόωρα τα ¨εφταμηνίτικα¨ της «δίας». Αυτούς που από εκεί που βαράγανε σκοπέτο και τους έτρωγε η ορθοστασία για τρεις και εξήντα, τους τάξανε πριμ και τους δώσανε υπηρεσιακά διπλώματα(γι’ αυτό πέφτουν κάθε λίγο και λιγάκι). Αρχικά δεν τους δώσανε ούτε κράνη και τα βάλανε από την τσέπη τους. Φαντάσου πρεμούρα.. Είναι αυτοί που ¨πουλάνε μούρη¨ με τις πανάκριβες μηχανές(ξεχνώντας πως εμείς τις έχουμε χρυσοπληρώσει). Νεαροί και νεαρές με το διερευνητικό-θρασύδειλο βλέμμα του ράμπο και την ασορτί ψυχολογία που τους κάνει επικίνδυνους οπλοφόρους. Με τις κουκούλες του σύγχρονου δοσίλογου(καμία σχέση με τον κουκουλοφόρο διαδηλωτή που τους σπάει τον τσαμπουκά και θέλει να αποφύγει το νομικό τους οπλοστάσιο). Τραγελαφικός περιφερόμενος θίασος σε μια ανέκαθεν ήσυχη αλλά ζωντανή γειτονιά. Και αυτή τη ζωντάνια είναι που θέλουν να πατάξουν.

Σίγουρα ο χρυσοχοίδης δεν είναι απ’ τους εξυπνότερους, απλά έχουν υπάρξει και μεγαλύτεροι γκαζμάδες  στην εκ φύσεως αντικοινωνική του θέση. Έτσι, αφού του’ χουμε δώσει το δικαίωμα να διαχειρίζεται τα λεφτά μας, αποφάσισε εν μέσω κρίσης να προσλάβει μερικές χιλιάδες μπάτσους ακόμη και να τους πληρώνει για να βολτάρουν όλοι μέρα κάνοντας κατάληψη σε κάθε πλατεία της επικράτειας. Γιατι; Προφανώς γιατί τώρα του είναι πιο χρήσιμοι από ποτέ. Γιατί έτσι καταργεί την ουσιαστική χρήση των δημοσίων χώρων. Γιατί στις περιόδους έντονης πολιτικής αμφισβήτησης και δράσης που προμηνύονται η ελεύθερη συνεύρεση και επικοινωνία είναι επικίνδυνη για το σύστημα και πρέπει να περιοριστεί. Γιατί αν τα ραντεβού και οι βόλτες με τους φίλους μας δεν γίνονται στα εμπορικά κέντρα(mall, σαν αυτό που όλως τυχαίος ξεφύτρωσε στην Πλ. Παναγούλη) όπως μόχθησαν να μας καταντήσουν, τότε καλύτερα να μην γίνονται καθόλου. Γιατί αν δεν έχουμε λεφτά για να καταναλώσουμε προϊόντα θα πρέπει να κλειστούμε σπίτι και να καταναλώνουμε εικόνες.

Τι είδους κοινωνικές και πολιτικές κουβέντες μπορούν να αναπτυχθούν με το αυτί του μπάτσου να καραδοκεί; Απ’ τα πιο απλά πράγματα που συζητάς με τους γειτόνους σου και βάση ενός τυπικού νομικού κώδικα θα μπορούσαν να διωχθούν(πολεοδομικά, κληρονομικά, αυτοκινήτου κυβικά..), μέχρι πιο πολιτικοποιημένα όπως το κανόνισμα μιας αφισοκόλλησης. Ειδικά τώρα που προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν φταίνε οι τράπεζες, οι πολιτικοί και τα μεγαλοαφεντικά για την οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά οι μικροπαραβάσεις των κατώτερων στρωμάτων. Απ’ την άλλη, τα καλοκαιρινά μπουγέλα και οι νερατζοπόλεμοι επιτρέπονται ή μπορεί να θεωρηθούν παιχνίδια καμουφλάζ για επιθέσεις στους αστυνομικούς; Αν κλωτσώντας το τόπι πετύχω ένα ηλικιωμένο γείτονα μου, πιθανότατα θα με κατσαδιάσει. Στην περίπτωση που πετύχω αστυνομικό κινδυνεύω να συλληφθώ; Συνέβη και αυτό στις 12/5 σε σχολείο της Θεσσαλονίκης, όπου δυο μαθητές πλήρωσαν την συνήθεια των αστυνομικών να φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν. Προσήχθησαν στο τοπικό Α.Τ. επειδή παίζοντας μπουγέλο πιτσίλισαν τα ¨όργανα της τάξης¨.

Το να περιμένουμε μερικούς μήνες μέχρι να μην μπορούν να καβαλήσουν τις μηχανές τους, αφού στην προσπάθεια τους να σκοτώσουν το χρόνο τους και να εξαγοράσουν την συμπάθεια της τοπικής κοινωνίας ως πελάτες, καταβροχθίζουν ανελλιπώς ετοιματζίδικα, είναι μια πολύ πιθανή αλλά μοιρολατρική λύση. Ας καταλάβουμε πέρα απ’ τα παραπάνω, την άμεση επικινδυνότητα της παρουσίας τους. Όπου εμφανίζονται μπάτσοι, εμφανίζεται και έγκλημα. Ειδικά όταν αυτό γίνετε σε μια γειτονιά που ακόμη και το ψευτοάλλοθι της εγκληματικότητας  δεν υπήρξε ποτέ, ώστε να δικαιολογήσει έστω και εσφαλμένα την αδικαιολόγητη παρουσία τους.

Η μισή πλατεία Αγ. Βασιλείου έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ της -εδώ και δεκαετίες αδρά χρηματοδοτούμενης από τους πιστούς- εκκλησίας(μιας και τα ¨βατοπέδια¨ δεν τους χόρτασαν), ένα άλλο κομμάτι έχει γεμίσει ¨ενοικιαζόμενα¨ τραπεζοκαθίσματα, ένα άλλο πρόσφατα φυτεύτηκε τελείως άγαρμπα, επεκτατικά και ακαλαίσθητα με τόνους τσιμέντο για να αγναντεύει ο καγκελοφραγμένος Αθ. Διάκος την ομώνυμη οδό και να δείχνει στην πράξη τι σημαίνει σήμερα όχι έλληνας, αλλά ελληνάρας. Ακόμη και το χώμα στα παρτέρια της αγαπημένης μας πλατείας, για όσους του δίνουν σημασία είναι προφανές πως δεν είναι το ίδιο με παλιά. Κρύβει μια αμαρτωλή ιστορία και συγγένεια με το χώμα που ο δήμος ξεφορτώνει-ετε σε κάθε πάρκο της περιοχής για την διευκόλυνση των φίλων του εργολάβων. ¨Νεκρό¨ χώμα από εκσκαφές σαν αυτές που έχουν σηκώσει στον αέρα τον λόφο της Αγ. Βασιλείου και Δράμας για να πέσει και πάλι το πολυπόθητο τσιμέντο(και χρήμα, τώρα που τελειώνουν τα ψωμιά της δημοτικής αρχής και ξερογλείφονται οι επόμενοι).

Έτσι λίγο λίγο μας κλέβουν τη ζωή και ξυπνάμε μια μέρα και αναρωτιόμαστε πως φτάσαμε ως εδώ.

Να μην επιτρέψουμε το επιπλέον τσαμπουκάλεμα της γειτονίας μας. Αλίμονο μας αν μας γίνει συνήθεια να συζητάμε, να παίζουμε και να ζούμε με ένστολους οπλοφόρους πάνω απ’ το κεφάλι μας. Η επικοινωνία, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια είναι τα όπλα μας ενάντια σε κάθε είδους εγκληματικότητα, είτε πρόκειται για μικρής ισχύος, από κατατρεγμένους που λαθεμένα στρέφονται ενάντια στην ίδια τους την τάξη, είτε πρόκειται για μεγάλης, από αυτούς που μας κυβερνάνε.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ

ΤΟΣΟ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΘΑ ΠΕΡΙΠΟΛΕΙ

 

ΕΞΩ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΟΧΗΣ