Όπως ανακοινώθηκε από το σωματείο μισθωτών τεχνικών ο αγώνας της εγκύου που απολύθηκε από την εταιρεία Migato ολοκληρώθηκε με ικανοποίηση των αιτημάτων της.
Ακολουθεί το κείμενο που θα μοιράζαμε στις παρεμβάσεις της περασμένης Παρασκευής.
MIGATO Α.Ε.: ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΩΛΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
Άλλο ένα περιστατικό εργοδοτικής αυθαιρεσίας σημειώθηκε τον τελευταίο μήνα, όταν στην εταιρεία υποδημάτων Migato Α.Ε. μια εργαζόμενη γνωστοποίησε την εγκυμοσύνη της και εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Χαρακτηριστικά, όπως καταγγέλλει το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, «η συνάδελφος που εργαζόταν υπό το άθλιο καθεστώς του δελτίου παροχής
υπηρεσιών, όταν ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, η εργοδοσία την ανάγκασε να υπογράψει λύση της σύμβασης της, την παραίτησή της δηλαδή, επικαλούμενη υπογραφή νέας με αλλαγή των όρων εργασίας. Ωστόσο, η νέα σύμβαση δεν κοινοποιήθηκε ποτέ στην εργαζόμενη. Αντιθέτως, στις συνεχείς
ερωτήσεις της συναδέλφου, η εταιρεία απάντησε ότι δεν τίθεται ζήτημα καθώς θεωρεί ότι πρόκειται για οικειοθελή αποχώρηση!». Η εργοδοσία, λοιπόν, στον φόβο μήπως μειωθεί η παραγωγικότητα της εργαζόμενης, λόγω της εγκυμοσύνης της, την απέλυσε με αυθαίρετο και παραπλανητικό τρόπο.
Η οικονομική κρίση έχει δώσει μία εξαίρετη ευκαιρία στα αφεντικά για την αναδιάρθρωση των παραγωγικών σχέσεων στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης κερδοφορίας του κεφαλαίου. Φυσικά, αυτή η ενίσχυση των συμφερόντων του κεφαλαίου, των αφεντικών γίνεται πάνω στις πλάτες των εργαζομένων. Η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων, η πτώση των μισθών, οι
απολύσεις, τα εργατικά ατυχήματα, οι ανθυγιεινές και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, όπως και η επισφάλεια και η εργατική κινητικότητα, έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Η διαδικασία της παραγωγής γίνεται πιο εντατική και το πλεονάζον εργατικό δυναμικό πετιέται στον δρόμο. Κι όλα αυτά βρίσκουν κερδισμένα μόνο τα αφεντικά.
Το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής, όποιο προσωπείο κι αν φοράει, στοχεύει ακριβώς σ’ αυτό: στην όσο το δυνατόν εντονότερη εκμετάλλευση των «από τα κάτω» με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας και την άντληση της μεγαλύτερης δυνατής υπεραξίας από τους εργαζομένους. Το κράτος ως αρωγός του σε αυτή την διαδικασία, δεν μπορεί παρά να πάρει
θέση υπέρ της διατήρησης του καπιταλιστικού συστήματος. Έτσι, παρότι η διαχείριση του κράτους αλλάζει, η ουσία μένει πάντα η ίδια. Οι σχέσεις παραγωγής μένουν αναλλοίωτες.
Ιδίως οι γυναίκες υφίστανται διπλή καταπίεση. Οι εργοδότες εκμεταλλευόμενοι τον διάχυτο σεξισμό, πληρώνουν λιγότερα, επιλέγουν τις εργαζόμενες με βάση την εξωτερική τους εμφάνιση, τις αντιμετωπίζουν συχνά υποτιμητικά, ως λιγότερο ικανές από τους άντρες, και δεν διστάζουν ακόμα καινα τις απολύσουν σε περίπτωση εγκυμοσύνης, προκειμένου να διαφυλάξουν τα κέρδη τους. Και δυστυχώς το περιστατικό στην Migato δεν είναι το πρώτο και μάλλον ούτε το τελευταίο.
Παράλληλα με την καπιταλιστική επέλαση, αυξάνονται και οι αντιστάσεις των εκμεταλλευόμενων. Τα παραδείγματα –άλλοτε νικηφόρα άλλοτε όχι- είναι πολλά. Από το ταχυφαγείο Gamato στη Ζωγράφου και τα βιβλιοπωλεία Ιανός μέχρι τους μετανάστες εργάτες της Γενικής Ανακύκλωσης Α.Ε. στον Ασπρόπυργο και του Cafe Scherzo στο Μαρούσι, τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και τους αγώνες δημόσιων υπαλλήλων, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες σηκώνουν το κεφάλι, πάντοτε σε συντονισμό και κοινή δράση με διάφορα εγχειρήματα γειτονιάς –όπως είναι οι συνελεύσεις κατοίκων, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και οι καταλήψεις. Πολλοί απ’ αυτούς αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την ταξική τους θέση απέναντι στα αφεντικά και αμφισβητώντας τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, επιλέγουν να οργανωθούν και να αγωνιστούν αυτόνομα, απ’ τη βάση.
Εμείς ως αναρχικοί και αναρχικές αντιλαμβανόμαστε ότι η σχέση της μισθωτής εργασίας-σκλαβιάς είναι θεμελιώδης στην συγκρότηση αυτού του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Αγωνιζόμαστε για μία κοινωνία χωρίς τάξεις, στην οποία οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες θα έχουν καταβαραθρώσει τα αφεντικά και θα έχουν δημιουργήσει μη ιεραρχικές σχέσεις παραγωγής. Φυσικά, αναγνωρίζουμε ότι ο αγώνας αυτός είναι πολυμέτωπος και άρρηκτα συνδεδεμένος με την εξάλειψη κάθε κοινωνικής διάκρισης –σεξιστικής, ρατσιστικής ή άλλης.
Προτάσσουμε την αυτόνομη οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά, την σύνδεση των διάφορων ταξικών και κοινωνικών αγώνων και την άνευ όρων αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Παλεύουμε μέχρι την καταστροφή του καπιταλισμού και του κράτους και την δημιουργία μίας κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ
ΑΥΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΠΟΥ ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ MIGATO
Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη