ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ
Η ρατσιστική ξενοφοβική επίθεση στο σπίτι που ζούσε ο 11χρονος Αφγανός μαθητής Αμιρ εντάσσεται στο πλαίσιο μιας σειράς δολοφονικών επιθέσεων από φασίστες εναντίον μεταναστών, που έγιναν το τελευταίο διάστημα σε πολλές περιοχές της Αττικής, όπως στα Πατήσια, στον Ασπρόπυργο, στο Κερατσίνι και αλλού και είναι άμεσα συνυφασμένη με τον αναχρονιστικό και εθνικιστικό θεσμό των παρελάσεων. Είναι μια επίθεση σε ένα παιδί που κληρώθηκε να σηκώσει τη σημαία μιας χώρας που έχει συμβάλει έμπρακτα στον πόλεμο και στην καταστροφή του Αφγανιστάν, που οδήγησε στο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, στην άνοδο των Ταλιμπάν και στο ξεριζωμό παιδιών όπως ο Αμίρ.
Οι φασίστες που έσπασαν τα τζάμια στο σπίτι που έμενε ο μικρός Αμίρ με τη μητέρα και τα αδέλφια του δεν ήταν μόνοι. Σε αυτή τη ρατσιστική κτηνωδία είχαν μαζί τους το διευθυντή και τους δάσκαλους του 6ου δημοτικού σχολείου Δάφνης. Είχαν μαζί τους το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Είχαν μαζί τους τους ξενοφοβικούς και τους ρατσιστές της γειτονιάς. Είχαν ως συμμάχους τους, τους θεσμούς του κοινοβουλίου, της κυβέρνησης και της δικαιοσύνης που παρά τους αντιρατσιστικούς τους νόμους ευθυγραμμίζονται πλήρως με την πολιτική της ευρώπης φρούριο απέναντι στους μετανάστες, που τους θέλει εγκλωβισμένους στην Ελλάδα, απορρίπτοντας αιτήματα για οικογενειακή επανένωση. Είχαν ως συμμάχους τους τα ΜΜΕ, που καλλιεργούν με κάθε ευκαιρία τα συντηρητικά, ρατσιστικά και πατριαρχικά κατάλοιπα της ελληνικής κοινωνίας. Είχαν μαζί τους όσους σωπαίνουν και δεν αντιδρούν.
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι φασίστες στα νότια, αλλά και ευρύτερα, βρίσκονται στην αφάνεια λόγο της συνεχούς παρουσίας του αντιφασιστικού κινήματος, που δεν τους αφήνει περιθώρια δράσης, οι σπασμωδικές αυτές κινήσεις τους φανερώνουν μια προσπάθεια να βγουν ξανά από τις τρύπες τους και να διεκδικήσουν λόγο και δράση στο δημόσιο χώρο, όπως για παράδειγμα η τελευταία προσπάθεια για ομοφοβική συγκέντρωση στο Σύνταγμα .
Σκοπός των αφεντικών και των φασιστών είναι οι πλαστοί διαχωρισμοί μεταξύ των από τα κάτω και άρα η απομόνωση και η αποδυνάμωσή τους. Μέσω της διάχυσης ρατσιστικών συμπεριφορών και νοοτροπιών προσπαθούν να διαχωρίσουν τους ανθρώπους βάση του φύλου, του διαφορετικού χρώματος στο δέρμα, της γλώσσας, της θρησκείας κλπ. Εμείς θεωρούμε τους εαυτούς μας ως κομμάτι των καταπιεσμένων, είμαστε μαζί με τους μετανάστες ως μέρος του ίδιου κοινωνικού και ταξικού υποκειμένου. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη πως ο φασισμός θα νικηθεί στην ΕΔΕ του διευθυντή του σχολείου ή στα δικαστήρια (βλέπε κωλυσιεργία της εκδίκασης της υπόθεσης της Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση ως μια ακόμη απόδειξη της συνεργασίας φασιστών και αστικής δικαιοσύνης). Άλλωστε είναι ο ίδιος θεσμικός ρατσισμός που εκφράζεται μέσα από τους φράχτες και τα σύνορα, τις επιχειρήσεις «σκούπα» της ελληνικής αστυνομίας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις μαζικές απελάσεις μεταναστών.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ενάντια στην ανισότητα και μόνο μέσα από αυτοοργανωμένους και αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες θα μπορέσουμε να περάσουμε στην αντεπίθεση ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, διαλύοντας στο δρόμο μας οποιοδήποτε ρατσιστικό και φασιστικό μόρφωμα. Κάθε χέρι που σηκώνεται σε μετανάστη είναι επίθεση προς όλους τους εκμεταλλευόμενους και πρέπει να κόβεται.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΠΟΡΕΙΑ: ΤΡΙΤΗ 7/11, 18:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΛΟΓΗΡΩΝ / ΔΑΦΝΗ (ΜΕΤΡΟ ΔΑΦΝΗΣ)
ελευθεριακό στέκι πικροδάφνη
5/11/2017
