ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΜΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ
Στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη «ξεκίνησαν» τα έργα του δήμου Ηλιούπολης, εκτροπής όγκων υδάτων από το ρέμα Τραχώνων, στο ρέμα της Πικροδάφνης. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα αναιτιολόγητο κι επικίνδυνο έργο, αφού οι δυο συλλεκτήριοι αγωγοί λεκανών απορροής του ρέματος Τραχώνων, αντι να καταλήξουν ως είναι φυσικό , στον υπόγειο αγωγό του πρώην φυσικού ρέματος Τραχώνων- οι Σ2 και Σ3 αγωγοί- καταλήγουν εντέλει στο φυσικό ρέμα της Πικροδάφνης. Αυτό σημαίνει ότι το ρέμα της Πικροδάφνης, ένα απ’τα ελάχιστα εναπομείναντα ρέματα στο λεκανοπέδιο, θα χάσει την παρούσα οριακή αντιπλημμυρική του ικανότητα. Προκαλώντας πλημμύρες στους δήμους Μπραχαμίου – Π. Φαλήρου – Αλίμου, με ότι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τις τοπικές κοινωνίες. Και όλα αυτά χωρίς ένα λογικό και τεκμηριωμένο επιχείρημα, τόσο από πλευράς του δήμου Ηλιούπολης όσο και από την Περιφέρεια, που είναι πια ο κύριος του έργου, για την αναγκαιότητα του έργου εκτροπής.
Τόσο λοιπόν η έλλειψη επιχειρημάτων, οσο και η καθόλου τυχαία απόκρυψη έναρξης του έργου, αφού ενώ από τον Σεπτέμβρη του 2014 είχε ξεκινήσει η κοπή δέντρων, δεν τοποθετήθηκε ποτέ καμία πινακίδα ή επισήμανση για το εν λόγω έργο, αλλά ούτε και στις ανάλογες αποφάσεις έγκρισης κι υλοποίησης του, αναφερόταν ότι πρόκειται για εκτροπή των αγωγών Σ2 και Σ3 στο ρέμα της Πικροδάφνης. Αυτό έγινε σκόπιμα, ετσι ώστε οι κάτοικοι να μην αντιληφθούν έγκαιρα το σκοπό των εν λόγω έργων.
Παρόλα αυτά μόλις τα έργα έγιναν αντιληπτά, κάτοικοι των γύρω περιοχών, έκαναν προσφυγή στο ΣτΕ στις 15/01/15, το οποίο και διέκοψε τα έργα για 7,5 μήνες με την ΕΔ7/2-3-15 απόφαση του. Μέχρι και τον Οκτώβριο, όπου τα έργα ξεκίνησαν ξανά, αφού το ΣτΕ έκρινε την προσφυγή ως εκπρόθεσμη.
Είναι προφανέστατη η σκοπιμότητα απόκρυψης του έργου, τόσο από τον δήμο της Ηλιούπολης, αλλά μάλλον κι απ΄τους δήμους Αγ. Δημητρίου, Π. Φαλήρου, Αλίμου. Οι οποίοι όταν έμαθαν για το έργο, δεν ενημέρωσαν τους δημότες, για τους κινδύνους, αλλά ούτε προέβησαν σε δραστικές ενέργειες προκειμένου να εμποδίσουν την υλοποίηση αυτού του άχρηστου κι επικίνδυνου έργου.
Για την περιφέρεια τι να πει κανείς ; Είναι γνωστό πόσα εκατομμύρια εδώ και δεκαετίες , έχουν φάει παρέα εργολάβοι/κατασκευαστικές και διάφοροι δημόσιοι λειτουργοί, από υπουργούς και νομάρχες (τότε) μέχρι δημάρχους και περιφερειάρχες. Τα δήθεν αντιπλημμυρικά έργα και τα δήθεν έργα ανάπλασης/ανάπτυξης, όλα αυτά τα χρόνια, έχουν οδηγήσει στο μπάζωμα 650 ρεμάτων, στην καταστροφή των δασών όπως του Υμηττού και της Πάρνηθας, στο να πλημμυρίζει η Αττική με την πρώτη δυνατή βροχή, να χάνονται ζωές, να καταστρέφονται σπίτια και να κινδυνεύουν ολόκληροι οικισμοί. Κι όλα αυτά για να γεμίζουν όλα τα παράσιτα τις τσέπες τους, χωρίς να τους καίγεται καρφί για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και της ανθρώπινης ζωής.
Κι η «πρώτη φορά αριστερή» Περιφέρεια λοιπόν, θεωρεί ότι τα 11.000.000 € που θα δώσει στον Μπόμπολα (η εταιρεία Ελλάκτωρ που έχει αναλάβει το έργο είναι ιδιοκτησίας Μπόμπολα) για να πνίξει ουσιαστικά τους τρεις δήμους και να καταστρέψει το ρέμα της Πικροδάφνης, είναι προς όφελος της κοινωνίας!
Τι να πει κανείς και για το ΣτΕ, το οποίο κατόπιν προσφυγής πάλι των κατοίκων το 2004, εξέδωσε θετική για τους κατοίκους απόφαση την 1242/08 με την οποία επιβάλλει στο ΥΠΕΧΩΔΕ και κατά συνέπεια στην Περιφέρεια, να εκδώσει διάταγμα οριοθέτησης στο σύνολο του ρέματος και να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για απρόσκοπτη λειτουργία του. Το ΥΠΕΧΩΔΕ μέχρι σήμερα δεν έχει συμμορφωθεί με αυτή την απόφαση και αυτό έχει καταγγελθεί στο ΣτΕ από το 2009. Κατά συνέπεια το έργο αυτό κατασκευής των αγωγών Σ2 και Σ3 με εκτροπή των όμβριων στο ρέμα της Πικροδάφνης αντί να κατευθύνονται στο ρέμα Τραχώνων, είναι παράνομο, αφού γίνεται κατά παράβαση της 1242/08 απόφασης του ΣτΕ. Παρόλα αυτά το ΣτΕ αντιφάσκει κρίνοντας την προσφυγή των κατοίκων εκπρόθεσμη ενώ η Περιφέρεια παραβαίνει την 1242/08 απόφαση του..
Τόσο η παράβαση της απόφασης του ΣτΕ για οριοθέτηση του ρέματος, η απόκρυψη της φύσης του, όσο κι η εμμονή του Δ. Ηλιούπολης και της Περιφέρειας στην πραγματοποίηση του, μας οδηγούν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα για τις προθέσεις τους.
Οι αγώνες για τη διάσωση του ρέματος της Πικροδάφνης έχουν ξεκινήσει από το 1994, με κινητοποιήσεις των κατοίκων (πλήθος δράσεων, διάδοση πληροφοριών, δικαστικοί αγώνες..) που έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να κρατήσουν το ρέμα ανοιχτό κι όσο το δυνατόν, μετά τις αλλεπάλληλες κακοποιήσεις του, στη φυσική του μορφή. Αυτό είναι κάτι που οι διάφοροι φορείς δημόσιας διοίκησης γνωρίζουν, γι’αυτό κι απέκρυψαν την πραγματική φύση του έργου, από φόβο για τις αντιδράσεις των κατοίκων που αγωνίζονται για το ρέμα αλλά κι όσων θα πληγούν άμεσα από τις ανεπανόρθωτες συνέπειες εκτροπής όγκων υδάτων στο ρέμα της Πικροδάφνης.
Άλλωστε μ’αυτό το σχεδιασμό, πετυχαίνουν την πολυπόθητη γι αυτούς καταστροφή του φυσικού ρέματος. Αν το ρέμα, μετά την εκτροπή, αρχίσει να πλημμυρίζει, θα έχουν ένα πολύ καλό πάτημα για να το μπαζώσουν. Εκμεταλλευόμενοι βέβαια και την άγνοια των περισσότερων κατοίκων, σε σχέση με το έργο που επιτελούν τα ρέματα, τόσο ως οικοσυστήματα όσο κι ως την πιο αποτελεσματική φυσική αντιπλημμυρική προστασία για την πόλη.
Οι σχέσεις επίσης του κατασκευαστικού κεφαλαίου στην Ελλάδα με πολιτικά πρόσωπα και αυτοδιοικητικούς υπαλλήλους είναι γνωστές. Το λεκανοπέδιο είναι μια απέραντη τσιμεντούπολη, χωρίς πνεύμονες ζωής, μόνο και μόνο για να ενισχυθεί το κατασκευαστικό κεφάλαιο και να πάρουν τις μίζες τους όλοι οι εμπλεκόμενοι. Η συστηματική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, για να πλουτίζουν κάποιοι, έχει οδηγήσει στην υποτίμηση της ποιότητας ζωής των κατοίκων. Το μπάζωμα των ρεμάτων, που υποτίθεται εντάσσεται είτε σε αντιπλημμυρικά έργα, είτε σε έργα «ανάπτυξης» π.χ δημιουργία δρόμων, λεωφόρων κ.α, έχει οδηγήσει τελικά σε μεγάλες πλημμυρικές καταστροφές κάθε χρόνο. Κι αυτό είναι κάτι αδιαμφισβήτητο!
Η προστασία και φροντίδα του ρέματος της Πικροδάφνης είναι υπόθεση όλων μας και γι αυτό πρέπει να σταματήσουμε άμεσα τα έργα εκτροπής όγκων υδάτων από το ρέμα Τραχώνων στο ρέμα της Πικροδάφνης, αλλιώς οι συνέπειες θα είναι επικίνδυνες και μη αναστρέψιμες.
Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη
Δεκέμβρης 2015