ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΟΤΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ
1
Αλήθεια, τι είναι αυτή η «Αυτόνομη Κοινότητα Νότιας Αθήνας»; Είναι μια μετονομασία πραγμάτων που υπήρχαν και πριν; Είναι ένας βαρύγδουπος τίτλος μιας παρέας ανθρώπων όπου οι λέξεις του κοντεύουν να είναι πιο πολλές ακόμα κι από τον αριθμό των μελών; Είναι μια ακόμα ιδέα που θα πέσει στο «κινηματικό» και «κοινωνικό» κενό που υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σήμερα;
2
Τι είναι λοιπόν αυτή η «Αυτόνομη Κοινότητα»; Θα είμαστε υποκριτές αν πούμε πως υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση. Μπορεί όμως να υπάρξει μια συγκεκριμένη περιγραφή για το πώς φτάσαμε να πιστεύουμε πως αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να σχηματίσουμε τέτοιες «αυτόνομες κοινότητες» και ποια θα είναι τα βασικά τους γνωρίσματα. Αυτή η περιγραφή ταιριάζει με ένα έργο τέχνης. Προτού δημιουργηθεί απαιτούνται άπειρα σκαριφήματά του. Και αυτές οι «αυτόνομες κοινότητες» που επιχειρούμε να θέσουμε σε άμεση διαμόρφωση τώρα είναι ένα τέτοιο σκαρίφημα στη νότια απόληξη της αθηναϊκής μητρόπολης.
3
Σκοπός της Αυτόνομης Κοινότητας είναι η κοινωνική αυτοδυναμία μέσα από κοινοτικές μορφές αυτοοργάνωσης, μορφές οργάνωσης δηλαδή που λειτουργούν ανεξάρτητα από το κράτος και οποιονδήποτε άλλον πολιτικό ή οικονομικό κυρίαρχο θεσμό ή μηχανισμό. Η κοινωνική αυτοδυναμία είναι επιτεύξιμη μόνο μέσα από τη διαμόρφωση και διεύρυνση μιας πολυδιάστατης νέας κοινωνικής δραστηριότητας, βασισμένης στην άμεση δημοκρατία, την οριζόντια δικτύωση, την ισότιμη συνεργασία, την ανάληψη συγκεκριμένων ευθυνών, την ανακλητότητα των εκπροσώπων, την ομόσπονδη οργάνωση με άλλες ανάλογες κοινότητες σε άλλες ή και στις ίδιες περιοχές.
4
Ο σκοπός της Αυτόνομης Κοινότητας δεν αποτελεί μια υπόθεση που αφορά μόνο την ίδια και τις γειτονιές στις οποίες αναπτύσσεται και δραστηριοποιείται αλλά έναν σκοπό που αφορά στο σύνολο της γεωγραφικής ελλαδικής επικράτειας. Συνεπώς, είναι σημαντικό, παράλληλα με την ανάπτυξη των οργανωτικών μορφών και δράσεων της Αυτόνομης Κοινότητας, να αναπτύσσονται και εκείνες οι σχέσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε μια ομόσπονδη σύνδεση και σύμπραξη με άλλες, ανάλογες αυτόνομες κοινότητες. Και η γεωγραφία της ελευθερίας ασφαλώς δεν γνωρίζει κανένα σύνορο, ιδιαίτερα κρατικό.
5
Ένα εξίσου σημαντικό στοιχείο της Αυτόνομης Κοινότητας είναι ότι καλείται κάτω από την ομπρέλα που ανοίγει να συνδεσει αγώνες και κινήσεις αντίστασης που έως σήμερα είναι μονοθεματικές. Εδώ, το ένα δεν αθροίζεται με το άλλο ένα αλλά αυτά τα δύο αλληλοσυμπληρώνονται και δημιουργούν μια αδιαίρετη ενότητα, πολύ πιο δυνατή απέναντι σε κάθε αντίπαλο.
6
Οι μέχρι σήμερα λεγόμενες κινηματικές οργανωτικές δομές αποδεικνύονται πλέον ανεπαρκείς για τα ζητήματα που έχουν ανακύψει και την ένταση και έκταση που αυτά έχουν πλέον. Είναι ζητήματα όχι απλά «φλέγοντα», όπως συνηθίζεται να λέγεται, αλλά κυριολεκτικά εύφλεκτα. Η μερικότητα ή η πολύ περιορισμένη χωρικότητα των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, μέρος των οποίων είμαστε και εμείς, δεν μπορεί να δώσει καμία εναλλακτική πρόταση, αν όχι απάντηση, σε ότι συμβαίνει σήμερα. Η αυτοδυναμία αυτών των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων σε πραγματικό, υλικό επίπεδο, είναι πάρα πολύ μικρή, αν όχι αμελητέα. Όμως αυτό που σήμερα συμβαίνει στην Ελλάδα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή στην οποία βρισκόμαστε χρειάζεται, για να αντιμετωπιστεί σε περίπτωση σοβαρής κρίσης, μεγάλη οργάνωση και προετοιμασία. Και αυτό δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη.
7
Αυτό γίνεται μέρα με τη μέρα, πρόσωπο με πρόσωπο, γειτονιά με γειτονιά. Χρειάζεται επομένως σήμερα να διαμορφωθεί μια οργανωτική προσπάθεια που να συνδέει όλα τα ζητήματα που είναι όλο και πιο αλληλένδετα μεταξύ τους, που να συνολικοποιεί το μερικό και να επιμερίζει το όλο. Απέναντι στην κυριαρχία της «κοινότητας του έθνους» που οδηγεί στον εθνικισμό και ισοπεδώνει τις ταξικές συγκρούσεις και της «κοινότητας της θρησκείας» που οδηγεί και αυτή τους λαούς σε αλληλοσφαγή, χρειάζεται η κοινότητα των ανθρώπων, η κοινότητα των πολιτών.
8
Αυτές οι νέες «αυτόνομες κοινότητες» είναι για εμνάς τα προπλάσματα μιας κοινωνικοαπελευθερωτικής διαδικασίας, η οποία σήμερα μπορεί να μην μας οδηγήσει στην κοινωνική απελευθέρωση, μέσα από μία μεταφυσική μεσσιανιστική ρητορική, αλλά να διαμορφώσει σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας μια ανοιχτή, ριζοσπαστική κατεύθυνση, όπου η δημοκρατική λαϊκότητα να είναι αυτή που να ορίζει σε σημαντικό βαθμό τις ζωές των ανθρώπων μέσα από την αυτοθέσμιση και όχι οι πολυεθνικές εταιρίες, οι τράπεζες, οι μεγάλες δυνάμεις και οι τοπάρχες τους.
9
Η Αυτόνομη Κοινότητα Νότιας Αθήνας είναι επομένως για εμάς ένα τέτοιο πρόπλασμα. Την τελευταία τριακονταετία, εμπειρίες όπως τα συμβούλια καλής διακυβέρνησης στους αυτόνομους ζαπατίστικους δήμους ή όπως τα δημοκρατικά συμβούλια στις κουρδικές περιοχές έχουν ανοίξει το δρόμο για τη διεύρυνση της δημοκρατικής λαϊκότητας όχι στις μητροπόλεις του καπιταλισμού αλλά στην περιφέρειά του. Παράλληλα, εδώ την Ελλάδα, η άνθιση της ιδέας των λαϊκών συνελεύσεων, από την αρχή της περασμένης δεκαετίας μέχρι και μετά το λεγόμενο «κίνημα των πλατειών», άνοιξε τη συζήτηση γύρω από τους τρόπους αμεσοδημοκρατικής οργάνωσης των ανθρώπων δίχως βέβαια αυτή η διεργασία να οδηγήσει σε κάτι πιο απτό και ουσιαστικά να βρίσκεται πλέον σε υποχώρηση. Αυτό όμως το σημείο καμπής δεν μπορεί να μείνει έτσι. Η ιδέα της δημιουργίας μιας συμβουλιακής μορφής οργάνωσης κοινοτικού χαρακτήρα έρχεται να προσδώσει μια νέα ώθηση στο βασικό ζήτημα: το Κοινωνικό Ζήτημα.
10
Η συμβουλιακή μορφή οργάνωσης στα πλαίσια της Αυτόνομης Κοινότητας στηρίζεται στη βάση της εδαφικοποίησης της παρουσίας και δράσης μας καθώς και στη βάση της οριζοντιοποίησης αυτών των οργανωτικών μορφών. Έτσι, λοιπόν, τα αυτόνομα συμβούλια απορρέουν από τη γενική συνέλευση των μελών της Αυτόνομης Κοινότητας και λογοδοτούν («λόγον δίδοναι») σε αυτήν. Ο χαρακτήρας τους είναι είτε γεωγραφικός (ανά περιοχή, δήμο κλπ) είτε θεματικός.
11
Μέλη της Αυτόνομης Κοινότητας είναι όσοι άνθρωποι ενστερνίζονται τις βασικές της θέσεις και αρχές και επιθυμούν να πράξουν, στο βαθμό που οι ίδιοι κρίνουν ότι μπορούν να το κάνουν, για την πραγμάτωση αυτών.
12
Ενώνουμε τις δυνάμεις μας μέσα στην Αυτόνομη Κοινότητα και αύριο στην ένωση των αυτόνομων κοινοτήτων. Από τη θάλασσα του Σαρωνικού μέχρι τις πλαγιές του Υμηττού. Από την αντίσταση μέχρι τη δημιουργία. Από την αυτοάμυνα μεχρι την παραγωγή. Από την τέχνη μέχρι την παιδεία. Από την γη μέρι τον ουρανό.