Month: December 2010

Το πάρκινγκ το οποίο θα εξυπηρετούσε τους κατοίκους των νοτίων περιοχών και χρήστες του μετρό; Το “πράσινο” έργο που θα μείωνε την κίνηση των αυτοκινήτων προς το κέντρο και άρα θα συνέβαλε στην βελτίωση της ποιότητας του αέρα που αναπνέουμε και της καθημερινής ζωής στη μητρόπολη;

 Κάπως έτσι, και εφοδιασμένοι με τέτοιου τύπου “επιχειρήματα” από τους λακέδες δημάρχοντες οι περίοικοι ανεχτήκαμε, κατά μια έννοια, τους γερανούς, το μπετόν  και την απώλεια ενός εν δυνάμει χώρου πρασίνου. Μέρα με τη μέρα γίναμε μάρτυρες ανύψωσης μιας τερατώδους κατασκευής και άλλη μια φορά πέσαμε θύματα εξαπάτησης.

Λίγοι θα ξέρουν πως, η συγκεκριμένη περιοχή είχε χαρακτηριστεί το 1999, στο γενικό πολεοδομικό σχεδιασμό του Δήμου Αγ. Δημητρίου, ως περιοχή ανάπλασης και χώρος πρασίνου. “Ευτυχώς” που ο κύριος Σουφλιάς, ως υπουργός ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. αποχαρακτήρισε το χώρο πρασίνου και έλυσε τα χέρια των εργολάβων (προεδρική απόφαση Γ.20239/2006). Τα γραφειοκρατικά κολλήματα του ελληνικού δημοσίου με λίγη καλή θέληση και μπόλικο λάδωμα σίγουρα ξεπερνιούνται…

Έτσι λοιπόν είναι έτοιμος ένας “ολοκαίνουργιος” ναός κατανάλωσης που έρχεται να προσφέρει λένε 1000 νέες θέσεις εργασίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του «Μall» Αμαρουσίου όπου στις 2500 νέες θέσεις εργασίας που το πολυκατάστημα προσέφερε στην ευρύτερη περιοχή, χάθηκαν περίπου 5000 υφιστάμενες θέσεις, από το κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, απώλεια εργασίας αυτοαπασχολούμε-νων κ.α. Παρόλα αυτά οικονομολόγοι / επιστημονικές αυθεντίες / υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος συνεχίζουν να μιλάνε για την “αγία” ανάπτυξη που θα μας σώσει από της κρίσης τα δόντια.

Για όσους τρέφουν αυταπάτες για την ανάδειξη \ ανάπτυξη της περιοχής, είναι μάλλον δύσκολο η ντόπια αγορά να συναγωνιστεί το “πακέτο” που προσφέρουν τέτοιου τύπου πολυκαταστήματα. Εκεί μέσα κάποιος μπορεί να βρει, στον ίδιο χώρο,  100 διαφορετικές μάρκες προϊόντων να πιει καφέ, να φάει, να δει σινεμά… Τα μικρότερα μαγαζιά της αγοράς ίσως κλείσουν. Αν όμως πλανόδιοι μικροπωλητές έστηναν υπαίθρια αγορά, τα Μ.Μ.Ε(ξαπάτησης), με τη συνεργασία όλων των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, θα παρότρυναν εμπόρους και ‘’αγανακτισμένους’’ πολίτες να βγουν ουρλιάζοντας να τους διώξουν. Με πρόσχημα φυσικά το παραεμπόριο και την αισθητική των δημοσίων χώρων.

Στα πλαίσια της σύγχρονης δουλοπαροικίας, περίπου 40% των εργαζομένων στον εμπορικό τομέα δουλεύει σε πολυεθνικές αλυσίδες. Ο εργασιακός μεσαίωνας  βασιλεύει με την εργασία ως καταναγκασμό σε ένα εξουθενωτικό ωράριο, με μισθούς πείνας, ατελείωτες ταπεινώσεις από τους “υπεύθυνους”  και ως  εκβιασμός υπό την απειλή της ανεργίας και της οικονομικής εξαθλίωσης. Πράγμα που πρακτικά μεταφράζεται σε ελαστικά 12ωρα με συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Μη ξεχνάμε όμως πως από 5 Μαρτίου 2010 δεν έχουμε καν εργασιακά δικαιώματα.

Ωστόσο, στα νέα εμπορικά κέντρα το “shopping” αποκτά δευτερεύοντα ρόλο, καθώς διαμορφώνεται ο νέος τύπος καταναλωτή. Αυτός που επηρεασμένος απ’ τον καταιγισμό διαφημίσεων δέχεται να περνά μια ολόκληρη μέρα στο εμπορικό κέντρο, όχι απαραίτητα για να αγοράσει, αλλά για να έρθει σε επαφή με τον γκλάμουρ τρόπο ζωής, απομακρυσμένος απ’ την καθημερινότητα και τα προβλήματα που τη συνοδεύουν. “Η ερωτοτροπία με τα αντικείμενα, η παιγνιώδης περιπλάνηση και οι συνδυαστικές δυνατότητες συμπληρώνονται από πλήθος νέων λειτουργιών”. Το αντικείμενο πέρα από την εταιρική του ταυτότητα γίνεται μέρος των διαδοχικών διαδράσεων του πελάτη με τις εταιρίες. Έτσι η συγκεντρωτική αγορά έρχεται να απορροφήσει και να αντικαταστήσει τις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των κατοίκων της γειτονιάς και της τοπικής αγοράς, με τον απρόσωπο καταναλωτισμό των εμπορικών αλυσίδων.

Διάφορα ακούσαμε και για τις “οικολογικές” προδιαγραφές του αντιαισθητικού πολεοδομικού εκτρώματος με συνολικό εμβαδόν 25.000τ.μ. και κόστος κατασκευής 75 εκατομμύρια ευρώ(!). Μόνο που, κατά αναλογία, οι προδιαγραφές αυτές αντιστοιχούν στην τοποθέτηση ηλιακού θερμοσίφωνα, εξοικονομώντας ένα μικρό ποσοστό των αναγκών της κατασκευής. Η ίδια η κατασκευή χρειάστηκε τόνους πρώτων υλών από κάποια λεηλατημένη πλευρά του πλανήτη (όπως και τα εμπορεύματα που περιέχει), το ρεύμα δε που δαπανάται για την φωτορύπανση της, αντιστοιχεί στις ανάγκες μιας μικρής πόλης. Συν το ότι το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην περιοχή θα οξυνθεί ακόμη περισσότερο, κάνοντας τη ζωή στους γύρω δήμους ανυπόφορη, τόσο λόγω της δυσκολίας μετακίνησης όσο και λόγω της ηχορύπανσης και των εκπομπών καυσαερίων.

Όχι και τόσο άσχετο με τα παραπάνω, είναι και το φαινόμενο που παρατηρούμε τους τελευταίους μήνες, στην πλατεία Παναγούλη (ακριβώς απέναντι απο το M.Mall). Ο Δήμος Αγ. Δημητρίου έχει πουλήσει το αναψυκτήριο που βρίσκεται πάνω στην πλατεία σε ιδιώτη, ο οποίος έχει καταπατήσει με τραπεζοκαθίσματα ένα μεγάλο κομμάτι της πλατείας. Ταυτόχρονα, ένα άλλο κομμάτι της μετατρέπεται σε πάρκινγκ για τους πελάτες της καφετέριας και όχι μόνο. Το ξεπούλημα και η εμπορευματοποίηση των δημοσίων χώρων είτε με το πρόσχημα της τοπικής οικονομικής ανάπτυξης, είτε για να γίνουν οι χώροι αυτοί οικονομικά βιώσιμοι και να έχει έσοδα ο εκάστοτε Δήμος, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τεράστιο ψέμα. Πρόκειται για ιδιωτικά συμφέροντα και χρήμα που τα μοιράζονται οι εκάστοτε ντόπιες δημοτικές αρχές με λίγους επιχειρηματίες, σε βάρος πάντα της τοπικής κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Εμείς όμως δεν πρόκειται να δείξουμε καμία αδιαφορία και ανοχή, σε όσα συμβαίνουν στην περιοχή.

Στις συνθήκες κρίσης και με την “ύφεση” των επενδυτικών δραστηριοτήτων καθώς και τις μακριές ουρές των ανέργων να αποτελούν το ιδανικότερο φόβητρο για την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης, η όρεξη των επαγγελματιών της λεηλασίας έχει ανοίξει για τα καλά. Η “φυσική” εξέλιξη της ελεύθερης αγοράς είναι ο οικονομικός ολοκληρωτισμός, ο οποίος, θέλει τα εμπορικά κέντρα να γίνουν οι νέες πλατείες των πόλεων, και οι πραγματικές πλατείες αραχτήρια των ένστολων μπράβων του κράτους-νταβατζή. Απόρροια αυτής της λογικής τα κάγκελα, οι κάμερες “ασφαλείας”, οι τρομονόμοι, η κρατική τρομοκρατία.

Πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να αντιδράσουμε, καθώς δεν είναι αργά για να σταματήσουμε τέτοιου είδους “επενδύσεις”,  για να σαμποτάρουμε τη λειτουργία τους, για να πάρουμε τις γειτονιές και τις ζωές μας στα χέρια μας.

Όλα είναι κλεμμένα σημαίνει πως όλα μας ανήκουν.

Αν δεν αντισταθούμε σ’ όλες τις γειτονιές

οι πόλεις μας θα γίνουνε μοντέρνες φυλακές

και ανθρώπινες χωματερές.

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη